اينم از اون حرفاست: "خدا خوب نعمتيه های!!!" (اين "های" ازنظر دستوری که راستش نمدونم چیه اما گویا در فارسی دری! در پايان هر جمله به عنوان هشدار استفاده می شده است...).خلاصه تعبير خدا به عنوان نعمت از فرمايشات گهربار استاد محترم معارف2 بيده که البته يکی از صد هزاران است و بعد از درس به غايت مزخرف مخابرات حسابی تمدد اعصاب است(از خداوند به عنوان "چیز" خوب هم ياد شد.). از افاضات ديگر ايشون: در وسط بحث عقلی يک دفعه بر می گرده ميگه " حرف دهنتو بفهم چی ميگه؟!" البته اين خطاب به شخص خاصی گفته نميشه بلکه همینجوری وسط حرفاش یهو رو هوا میگه!!
"ای دل غافل"
|