«تو بگریزی از پیش یکی شعله خام
من ایستاده ام تا بسوزم تمام»
آخرین کار بانو پریسا رو با گروه دستان گوش کردم، واقعا زیباست. این گروه دستان واقعا اثرهای بدیعی تو این چند ساله ارائه داده اند که سر آمد آنها، سفر به دیگر سو با شهرام ناظری است. فعالیتهای جدید این گروه که بداعتهای به حق زیبایی در موسیقی اصیل ما انجام می دهند، نوید تحول در موسیقی اصیل ما یا به عبارت بهتر گام به جلو را در موسیقی می دهد. هنر پریسا هم که نیاز به تعریف ندارد، و برای بار چندم این قصه غمگین که چرا حتی بسیاری از دوستداران موسیقی سنتی باید از نعمت وجود پریسا بی بهره باشند، برای من یادآوری شد. به نظر این حقیر، در این روزگار پس از خسرو آواز ایران، استاد محمد رضا شجریان، در زمینه آواز اگر کس دیگری شایسته لقب استاد باشد، جز پریسا نیست.
"ای دل غافل"
|